Pierrot Lunaire 2.0 combineert romantische 19e-eeuwse poëzie, moderne 20e-eeuwse muziek en interactieve technieken. Projecties reageren op het spel van de zangeres Ekaterina Levental, in een theatrale enscenering van Chris Koolmees. Zo krijgt de relatie tussen Pierrot en de Maan vorm en wordt de performer een magiër die het beeld met beweging bestuurt. Schönberg's Pierrot Lunaire wordt beschouwd als een kantelpunt in de ontwikkeling van de moderne muziek in de 20e eeuw. Voorafgaand worden Ravel's Chansons Madécasses uitgevoerd, een werk waarvan de componist zei dat hij het niet had kunnen schrijven zonder Pierrot Lunaire te hebben gekend. Een recent werk van de Engelse componist James Francis Brown, Songs of Nature and Farewell, evenals de Chansons Madécasses geschreven voor een bezetting van zang, piano, fluit en cello is weer geïnspireerd door het werk van Ravel. Zo verwijzen alle werken in dit programma naar elkaar.